LA Voz de Galicia. Artigo de Xosé luis Barreiro , na despedida de Beiras do Parlamento.
Eloxio de Beiras, admirado e caro amigo
08 de agosto de 2016. Actualizado a las 05:00 h. 60
A vida política de Beiras é un prodixio persoal e un exemplo -ou un patrimonio- colectivo. Persoal porque, tendo militado e liderado en forzas, frontes e movementos que parecían chamados ao fracaso, conseguiu chegar o primeiro a tódalas innovacións e amenceres xerados polos cambios sociais e tecnolóxicos e polas poutadas das crises periódicas e diversas que remexen o noso tempo. E patrimonio colectivo porque, á súa honradez e entrega sen tacha, e ao seu compromiso coa terra dos pais, xunguiu un liderado democrático e carismático, que nunca rachou coas normas da lexitimidade social e de partido, e que sempre deu a sensación de que, en vez de ir el tras do mundo, á procura de espazos anovados para as súas arelas, era o mundo o que lle viña ás mans, como se de verdade necesitase del e confiase nas súas sorprendentes e xeniais intuicións.